Di tadika

Dua or tiga hari lepas saya masuk blog MR di bawah entri Gigit. Sian kat Syasya kena gigit kat pipinya. Anak saya, Aiman pun pernah dua kali kena sebab kawan-kawan tadikanya bergurau jenis lasak. Terbaru, dia balik satu petang tu dengan kesan lengan baju sebelah kiri ada titik2 darah dan bibir atas bengkak sikit, terjuih ke depan. Rupanya ada sorang kawan dia main bersama dan tersepak muka dia. Rasa nak marah pun ada. Tapi dah budak, lelaki pulak tu, faham2 ajelah kalau mereka bergurau macamana. Sebelum tu, ada sorang kawan Aiman pergi tumbuk muka dia, dahlah balik tu lebam area mata kawan tu. Geram ada, marah pun ada. Aiman pulak, dengan kawan dia tak berani nak pukul balik (itu baguslahkan..kalau tak kang jadi kes masuk wad pulak). Dalam dua-dua kes Aiman ni, nak salahkan cikgu pun tak boleh juga, sebab mungkin cikgu tu tak nampak perbuatan tu, cumanya kena ada emergency kit kat sana, tak besar, kecil pun jadilah. Sebabnya bila kami tanya Aiman kalau-kalau cikgu dia sapu ubat atau tidak, dia kata tidak. Hmm..saya ni tengah mencari masa yang sesuai utk beritahu guru besar tadikanya untuk menyediakan emergency kit di sana.

Saya rasa, setiap tadika/taska berperanan bagitau parents kalau anak2 mereka tercedera di sekolah walaupun itu bukan salah pihak sekolah, tapi ia melibatkan budak2 di bawah jagaan merekakan. Kalau cedera sebab bergasak tu, kena letak ubat cepat biarpun tak de darah meleleh or terkeluar biji mata, at least rawatan awal. Jadi, bila parents nampak, rasa marah awal tu boleh kendur, sebab cikgu dah ambil tindakan segera. Sebab ada setengah2 taska atau tadika tu macam buat derk jer ngan kecederaan anak2 yang di bawah jagaan mereka. Tak bagitau parent pun yang anak tu tercedera masa bermain. Ini parent tau sendiri. Patutnya kena bagitau dan minta maaf bagi pihak sekolah sebab benda ni terjadi walaupun bukan salah mereka tapi di dalam kawasan jagaan mereka. Dan saya rasa, cikgu juga kena beritahu pada parents kanak2 yang melakukan kesilapan mencederakan kawannya samaada sengaja atau tidak, supaya parents tu berperanan sama menasihati anak2nya supaya bermain dengan berhati-hati dan tidak sampai mencederakan kawan. Yelah, ibu bapakan guru terdekat anak-anak. So, kat sini ada sifat kerjasama antara guru dan ibu bapa di dalam mendidik anak-anak. Secara tak langsung juga ibu bapa boleh tahu karakter anak2 mereka di sekolah macamana. Mereka juga boleh fikir cara terbaik tunuk memastikan anak2 mereka terkawal di sekolah. Saya pun duk pesan memanjang pesan kat anak2 yang bersekolah supaya jangan cari gaduh, jangan sesuka hati nak pukul kawan, main elok-elok bla bla bla...harap2 mereka dengar nasihat saya, jangan depa yang jadi hero jahat kat sekolah sudah.na'uzubillah.

Ha..itu baru bab keselamatan diri, belum bab lain lagi. Antara masalah biasa, bekal minuman or makanan. Saya biasa bekalkan minuman untuk Aiman. Makanan dan minuman memang disediakan di tadikanya, cuma saya beri extra air sebab Aiman suka minum. Biasanya saya bekalkan air sirap atau oren atau teh atau bandung atau milo atau air kosong jer. Dan kawan-kawan dia agaknya ada yang tak bawa bekal air dan tak mahu minta dengan gurunya untuk minum air suka minta minuman Aiman. Itu tak kisahlah. Ini masalahnya sampai habis budak-budak tu minum dan Aiman langsung tak dapat. Ada juga yang selamba tak minta izin untuk minum, jadi, bila Aiman nak minum dah habis. Ha, balik tu bising-bisinglah dia kat kita sebab tak dapat minum langsung. Kita pulak yang kena. Saya terpaksa ajar Aiman, kalau kawan nak minum air dia boleh tapi Aiman mesti minum dulu, Kalau tak nanti dia tak merasa. Nasib baik perkara macam ni dah jarang berulang, kalau tak dulu..adui..berasap jer telinga kita dengar aduan dia. Terlalu kerap berlaku.

Lagi satu, dek kerana Aiman bawa bekal air hari-hari, ada kawan dia siap order suruh Aiman bawa air itu, air ini. Pernah sekali tu, saya bekalkan Aiman minuman A (tak ingat minuman apa dah), bila Aiman tengok tu, dia kata boleh tak buatkan air B, saya tanya kenapa, dia jawab kawan dia suruh bawa air B. Aiii..ini sudah lebihhh..saya cakap kat Aiman suruh kawan dia tu minta mak dia yang buat air B. Sengih-sengih jer Aiman dengar jawapan saya. Yang lawak tu, ada gak pandai komplen air yang kita buat tak sedap (Sebabnya ada sekali tu Aiman nak bawa minuman milo, masa nak buat tu serbuk milo dah tinggal sikit, jd bila dibuat air mmg rasa kurang kick sebab serbuk milo tu tak banyak). Saya cakap kat Aiman, bagitau kawan dia lain kali bawak air sendiri...hehehe. Nampaknya bekal air ni, walaupun nampak hal kecik jer, tapi silap hari bulan boleh bawak gaduh sesama mak bapak.